کنترل های داخلی به عنوان ویژگی های مهم شرکت شناخته می شود و دغدغه خاطر مدیران و از سوی دیگر صاحبان سرمایه و سایر اشخاص ذی نفع در واحدهای اقتصادی است. کنترل های داخلی به دلایل زیادی برای ذینفعان شرکت مهم است،در واقع کنترل داخلی یک روش کنترلی مؤثر از نظارت و مدیریت و پیشگیری از ریسک است. کنترل داخلی تعریف شده در کوزو به صراحت خاطر نشان کرد که هدف از کنترل داخلی شرکتها اطمینان از گزارشگری مالی ، کارایی و اثربخشی عملیاتی ، رعایت قوانین و مقررات مربوطه است. اجرای سیستم کنترل داخلی در عمل با موانعی مواجه است که باید آنها شناسایی شده و راه کارهایی برای کاهش آن ارائه کرد چرا که بدون شناسایی و برطرف نمودن آنها ، نمی توان منافع زیادی از اجرای ضعیف کنترل داخلی برای سازمان انتظار داشت .به طور کلی شناسایی عواملی که می تواند موانعی در اجرای کنترلهای داخلی با کیفیت باشد میتواند در قالب معیارهای غیرکنترلی شاخص کیفی حسابداری تعریف نمود(غفاری قاضیانی وهمکاران،1403).

از آنجا که بیشتر تصمیمات مدیریت با اتکا بر اطلاعات مالی از سیستم حسابداری اتخاذ می‌شود وجود سیستم کنترل داخلی قوی قابلیت اتکای اطلاعات حسابداری را که مبنای اخذ این‌گونه تصمیمات است به مدیریت ارائه می‌دهد همچنین کنترل های داخلی قوی بر نحوه رسیدگی حسابرسان اثرگذار می‌باشد. هر اندازه کنترل های داخلی قوی باشند خطر تحریف بااهمیت کاهش یافته و در نتیجه خطر حسابرسی کاهش می‌یابد. برخی از استانداردهای نشان می‌دهند که ارزیابی حسابرس از خطر ذاتی ممکن است درک حسابرس از ساختار کنترل یک صاحبکار و در نتیجه ارزیابی حسابرس از خطر کنترل را تحت تأثیر قرار دهد(قائمی وهمکاران،1399) .واحدهای اقتصادی برای دستیابی به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت و تحقق ماموریت ها و چشم اندازها، حفظ توان مالی و سود آوری، مقابله با رویدادهای غیر منتظره و پاسخ گویی در برابر پاسخ خواهان (صاحبان سرمایه، دولت و...) باید از یک سیستم کنترل داخلی اثربخش برخوردار باشند. کنترل داخلی، یک رویداد یا وضعیت خاص نیست، بلکه مجموعه ای از اقدامات متوالی و فراگیر است که به همه فعالیت های سازمان نفوذ و تسری پیدا می کند. این اقدامات در گستره عملیات یک سازمان و به شکلی مستمر روی می دهد. آن ها در مسیری که مدیریت سازمان را اداره می کند و پیش می برد، به صورتی فراگیر و جدایی ناپذیر از آن وجود دارند. مدیران موسسات و سازمان ها توجه وافری به سیستم های کنترل داخلی دارند، زیرا مدیران به خوبی می دانند در نبود یک سیستم کنترل داخلی اثر بخش، تحقق رسالت اصلی شرکت، حفظ سودآوری و به حداقل رساندن رویدادهای غیر منتظره بسیار مشکل است و سیستم کنترلی وسیله ایست که موجب می شود، نسبت به ارقام و اطلاعات حسابداری اطمینان بیشتری بیابند واعداد و اطلاعات مذکور را مبنای تصمیمات خود قرار دهند وهمچنین آنان را مطمئن می سازد که سیستم و روش های صحیح مالی و اداری در داخل موسسه ایشان به طور کامل اجراء می شود(مظفری و عبدلی ،1400).نخستین هدف سیستم کنترل داخلی سازمان، ارائه اطمینان معقول از اطلاعات مالی صحیح و قابل اعتماد، انطباق با راهکارها با سیاست ها، نقشه ها، رویه ها، قوانین و مقررات و قراردادها، محافظت از داراییها در برابر خسارت و سرقت ها، اثربخشی و مقرون به صرفه بودن منابع در راستای اهداف سازمان ها می باشد(حجازی و همکاران،1393).

ساختار کنترل داخلی یک سازمان شامل سیاست ها و روش هایی است که برای تأمین اطمینان نسبی از دستیابی به هدف های سازمانی به وجود می آید. اطمینان نسبی بدان معنی است که هیچ ساختار کنترل داخلی ایده آل نیست و مخارج کنترل داخلی یک واحد تجاری نباید بیش از منافع مورد انتظار آن باشد. طراحی و استقرار مناسب سامانه های کنترل داخلی در واحدهای اقتصادی یکی از مهمترین عوامل تحقق اثربخشی و کارایی عملیات، ارتقای پاسخگویی و شفافیت مالی، رعایت قوانین و مقررات و کمک به پیشگیری از تقلب و سوءاستفاده های مالی به شمار می رود (حاجیها وهمکاران، 1396). کینی و شپاردسون  (2011) معتقدند که الزامات گزارش مدیران در مورد اثربخشی کنترل های داخلی حاکم بر گزارشگری مالی، می تواند برای بهبود گزارشگری مالی مؤثر باشد (خوزین و همکاران، 1396).استفاده از قوانین و مدلهای مختلف کنترل داخلی، نشان دهنده گوناگونی قوانین حقوقی و روشهای حرفه ای در حوزه های قانونی چه در سطوح ملی و چه در سطوح بین المللی در مورد نحوه رویارویی با بحران ها ورشکستگی ها و همچنین بیان کننده مسئولیت پاسخگویی مدیران در قبـال اعتبار و شــفافیت اطلاعات مالی منتشرشده شان است. با جهانی شدن کسب وکار، لزوم استفاده از زبان حسابداری مشترک جهت اندازه گیری پیامدهای اقتصادی و همچنین نظارت و اجرای رویه های مناسب برای مدیریت مالی فعالیت های صورت گرفته به وسیله مدیران سـازمان، زمینه مناسـب پژوهشی در مورد کنترل های داخلی مرتبط با این دسـته از فعالیت ها برای دستیابی به هدف های از پیش تعیین شده را فراهم کرده است. کنترل های داخلی به کارگرفته شـده از سوی هر کسب وکاری باید همه ابعاد نظام های عملیاتی و مدیریتی موجود در کسـب وکار را پوشش دهد. بر پایه همین تغییرهای درخور ملاحظه در فضا و شرایط کسب وکار، مجموعه ای از قوانین، مقررات و الزام های ناظر بر کارکرد شرکت ها که مقوله هایی همانند رعایت مسئولیت های اجتماعی و اخلاقی سازمانی بنگاه در فضای کسب وکار، خلق ارزش برای همه ذینفعان، شفافیت و پاسخگویی و امثال آن را دربرمی گیرد نیز تدوین و توسعه یافته اند. در نبود این کنترل ها، مدیریت می تواند با دستکاری بیشتر در حسابها و تأثیر بر عملکرد مالی شرکت در یک دوره، سطح کیفیت اقلام تعهدی را پایین آورد. الزام های گزارشــگری مدیران، ســرانجام موجب شناسایی ضعف های بیشتری درکنترل های داخلی و به تبع اصلاح آنها منجر به بهبود کیفیت گزارشگری مالی خواهد شد (رستمی و کهنسال، 1394).