کتاب درآمدی بر جامعه‌شناسی دین، نوشتۀ بهروز مرادی در سال 1393 به وسیلۀ انتشارات جامعه شناسان منتشر شد. نویسنده کتاب را در نه فصل و ذیل دو بخش کلی صورتبندی کرده است. بخش اول کتاب که مشتمل بر چهر فصل است به بررسی دین از منظر کارل مارکس، امیل دورکیم، ماکس وبر و زیگموند فروید می‌پردازد. بخش دوم که به مباحث متأخرتر درباره ی دین می‌پردازد مطالبی همچون غیردینی شدن و دین سازمانی، نظریۀ استارک و بین بریچ، مردم شناسی دین، بنیادگرایی مذهبی و دین در دوران پست‌مدرن را به بحث می کشاند. در اینجا هر کدام از فصول فوق ذکر به صورت اجمالی مورد توجه قرار می گیرند.

نویسنده در ابتدای بحثش دربارۀ مارکس می‌نویسد: مارکس معتقد بود که قدرتمندان نظام سرمایه از دین استفاده می‌کنند تا روند خودآگاه شدن تودۀ مردم را متوقف نمایند و درنتیجه حیات استثماری خود را تداوم بخشند. از نقطه‌نظر مارکس، دین مانعی بر سر راه مبارزۀ رهایی‌بخش تودۀ مردم و بالأخص تودۀ کارگر بر ضد نظام سرمایه‌داری می‌باشد. مرادی در ادامه اشاره می‌کند که، مقامات کلیسا این آموزه را همواره تبلیغ می‌کرده‌اند که تودۀ مردم آنچه را که در این دنیا به دست نیاورده‌اند، در دنیای دیگر بجویند. نتیجۀ چنین تعلیماتی، تداوم ستم و استثمار طبقاتی و استمرار نظام و ساختار نابرابر اجتماعی بوده است. مارکس این نقش منفی دین در حفظ و تداوم چنین وضعیت ناعادلانه را مورد انتقاد و حملات شدید قرار می‌دهد.

فصل دوم: امیل دورکیم 

فصل چهارم: زیگموند فروید