گاوین با پدرش جروبحثى بى نتيجه مى كند.اگرچه اين نخستين نبرد آنها نيست ولى بزرگترين نبرد  آنها تا اين تاريخ است.گاوين پانزده ساله، آماده است تا ماه آيئده بعد از اتمام سال تحصيلى، براى كمک با كاهش فاجعه ناشى از طوفان اخير به هائيتى سفر كند پدرش مخالف اين ايده  است. گاوين استدلال میكند كه (پدريزرگ يك آزادى خواه بود) و (شما براى كارهاى بشردوستانه به گواتمالا رفتيد) پدر گاوين به او يادآورى میكند كه (پدربزرگ وقتى جهت مبارزه براى حقوق شهروندى به جنوب سفركرد، 18 ساله بود)، و (من وقتى به گواتمالا رفئم 20 ساله بودم. اما من نزديک 16 سالم است) گاوين گريه میكند و صدايش بلند میشود (تازه، بچه هاى امروزى خيلى سريع بزرگ مى شوند.) پدر گاوين نگاهى به پسرش می اندازد كه چند اينجى هم از او بزرگ تر است و می بيند كه پسرى كه فقط يك سال از دبيرستانش تمام شده، مى خواهد به تنهايى مسافرت کند.گاوين نگاهى به پدرش می اندازد و زندانبانى را مى يیند كه زئدگى وى را محدود ساخته و او را شبيه يك كودك تهديد مى كند. جروبحث دوباره به بن بست مى خورد اما گاوين مصمم است. او آن شب می خوابد و تصور مى كند كه كارهاى قهرمانانه اى در هائيتى انجام میدهد؛ به مردم كمک میكند تا زندگى جديد و بهترى بـسازند، شايد حتى زئدگى آنها را نجات میدهد، در هائيتى او فكر مى كند كه مردم قدردان او خواهئد بود و به او متوسل می شوند.

 در طى نوجوائى، زندگى نوجوانان به صورت فزآینده اى پيچيده میشود.