ما انسانها از آن روز که با خود آشنا شدیم هماره برای دستیابی به وضعیت بهتر کوشیده ایم که گاه این تلاشها با شکست مواجه شده و موجب ناخرسندی ما شده و گاه نیز به نتیجه رسیده و ما را رضایتمند ساخته است اما همواره این گونه بوده که پس از رسیدن به وضعیت بهتر درپی حالتی از آن بهتر بوده ایم اگر وسیله ای تهیه کردیم، پس از گذشت مدتی که با آن انس گرفتیم در رؤیای رسیدن به وسیله ای کاملتر به سر برده ایم و رنج محرومیت و درد ناکامی پیوسته با ما بوده است طبیعی است پس از این تجربه ها از خود میپرسیم بهترین وضعیتی که میتوانیم در آن قرار گیریم چیست؟ بزرگترین آرزوی دست یافتنی و کمال نهایی ما شاید اساسی ترین معمای بشر در طول تاریخ پرسش از نهایت حرکت و مقصد نهایی اوست انسان هرگاه از روزمره بودن بیرون میآید و فرصتی می یابد تا به خود بپردازد ناخودآگاه و به یکباره از خود میپرسد به راستی چه هدفی شایسته آدمی است؟

با اندکی تأمل میتوان ویژگیهای هدف با ارزش برای زندگی را چنین برشمرد

1. کامل و بدون نقص بودن

2. تبیین جایگاه انسان و حل این پرسشها که از کجا آمده ام چرا آمده ام

3. اثر خارجی همگانی داشته باشد و روابط افراد جامعه را با یکدیگر تعیین نموده موجبات مفید بودن فرد را برای جامعه انسانی فراهم آورد؛

۴. منطقی و معقول بودن؛

۵. دست یافتنی و دارای مراتب باشد تا هر انسانی به اندازه توانایی خویش بتواند به سطحی از آن دست یابد؛

6. از میان رفتنی نباشد تا بدین رو انگیزههای حیات و تلاش ادامه یابد.