رنگ زرد:رنگ زرد رنگ جواني، روشني و نور و نشان دانش و معرفت و شادي آفرين است و بيشتر پرتوهاي دريافتي را بازتاب مي دهد، ژرفا و عمق ندارد و جزو رنگهاي گرم محسوب مي شود.‌اين رنگ براي عشاير بسيار با اهميت است، به طور كه نشانة خاك سرزمين و وطن است.

رنگ آبي: رنگي است آرام و درونگرا، بيننده را به درون خود مي كشاند، به معناي‌ايمان است و سمبل جاويداني است. رنگ آبي هميشه سايه دار است و همواره فعل دارد و در تاريكي خودنمايي مي كند. آبي با روان انسان پيوند خورده است تا اعمال روح نفوذ مي كند و نشانة آرامش است رنگ آبي رنگ سرد است.

رنگ قرمز:رنگ قرمز رنگي گرم و داراي نيرويي برون گراست رنگ توان و فعاليت و رنگ تقويت كنندة قلب است. قرمز رنگ حق، پيكار و شهادت است و سمبل حيات و مبين هيجان و شورش است.

رنگ سبزه: رنگ اعتدال و سرد است، در آن آرامش وجود دارد در تركيب آن رنگ گرم و رنگ سرد زرد و آبي به نسبت برابر در هم تركيب شده است. رنگ سبز رنگ تفكر، صلح و طبيعت است.

رنگ نارنجي: رنگ جواني، نشاط، جشن و سرور است و جزو رنگهاي گرم محسوب مي شود.

رنگ بنفش:رنگ بنفش رنگي است كه نمايشگر بي خبري، بي اختياري، ظلم و دشواري است.‌اين رنگ مرموز و برانگيزانندة احساسات است در سطح وسيع حالت ترس را نشان مي دهد. اگر در رنگ بنفش ميزان رنگ قرمز بيشتر باشد و به سمت ارغواني متمايل گرددكه در طبيعت و مناظر اغلب به چشم مي خورد. در رنگ بنفش اگر ميزاني آبي آن بيشتر باشد(آبي بنفش) القاء كنندة تنهايي است. ناگفته نماند رنگ قرمز بنفش‌يا ارغواني رنگي است كه عشق‌يزداني و روحاني را در خود دارد.

توصيه براي پاك كردن لكه‌هاي گبه:

اگر سطح روي گبه لكه‌اي داشت بهتر است براي پاك كرد آن از گِل سرشوي و ساپوتين‌ها استفاده شود. زيرا‌اين نوع پاك كننده‌ها اثر نامطلوبي بر روي گبه باقي نمي گذارند و در عين حال بهترين پاك كنندگان سنتي هم به شمار مي‌ايند.

توصيه براي مبارزه با بيد و جلوگيري از بيدزدگي:

همان طور كه مي دانيد بيد‌ يكي از آفتهاي گبه به شمار مي‌آيد، بهترين كار براي جلوگيري از بيد خوردگي قرار دادن گبه در معرض هواي آزاد مي باشد. براي مبارزه با آفت بيد و نابودي بهتر است از نفتالين و كافور و‌يا محلول كافور استفاده كنيد و از موي بز در شيرازة گبه استفاده شود. عوامل نابودكننده گبه رطوبت، بيدزدگي و آتش است.

لوچه شدن:اگر‌يكي از گوشه‌هاي چهارگانة گبه نسبت به گوشه‌هاي ديگر آن تفاوت داشته باشد گبه لوچي دارد‌اين عيب در اثر شل شدن بيش از حد چله‌ها‌يا عدم دقت بافنده در زمان بريدن و جدا نمودن گبه از دار بوده و‌يا هنگام پايين آوردن گبه به وجود آمده است.

نكته:

علاوه بر عيوبي كه ذكر شد و علت‌ايجاد آن را بايداز مرحله تهيه مواد و دار و ابزار و نحوة چله كشي و بافت و انتخاب نقشه جستجو كرد، ممكن است پس از اتمام مراحل فوق عيب‌هايي هم در مراحل بعدي كار روي گبه به وجود‌ايد، از جمله در مرحله شستشوي گبه، داركشي، خشك كردن گبه در آفتاب و استفاده از داروهاي مختلف براي شستشو گبه و روگيري و پرداخت گبه‌ايجاد شود.

موقعيت جغرافيايي استان فارس:

استان فارس كه در نيمة‌ جنوبي كشور واقع شده است داراي شرايط آب و هوايي خشك و كوهستاني است، چرا كه در شمال غربي‌اين استان رشته كوه زاگرس و در نواحي شمال غربي به جنوب شرقي تقريباً شرايط آب و هوايي به دو صورت كوهستاني و بياباني است و به طوري كه قسمتهاي شمال غربي و غرب‌اين استان بر خلاف مناطق شرقي، داراي آب و هواي كوهستاني است و تابستانهاي معتدل و زمستانهاي سرد دارد.

استان فارس از قسمت شمال به استان اصفهان و‌يزد، از جنوب به استان هرمزگان و از شرق به استان كرمان و از غرب به استان بوشهر و چهارمحال بختياري ختم مي شود. بيشتر نقاط خشك‌اين استان در جنوب و جنوب شرقي قرار دارد كه بر ميزان خشكي‌اين استان مي افزايد. در قسمتهاي جنوب‌اين استان رودخانه‌ها كم و به علت شور بودن آب آنها، ساكنان آن بيشتر از قناتها، چاهها و چشمه‌ها براي مصرف و شرب استفاده مي كنند. گرچه نواحي داخلي استان فارس كوهستاني است ولي داراي دره‌هاي پرآب و حاصلخيز و هوايي بسيار مطبوع دارد. فارس‌يكي از چند استان فلات‌ايران است كه داراي جنگل بوده و رودخانه‌هاي چون مندوشاهپور كه هر دو از سلسله جبال زاگرس سرچشمه مي گيرند و رودكر كه مشرف به تخت جمشيد است، از رودخانه‌هاي پرآب‌اين استان است.

دنا و زردكوه بلندترين قلل زاگرس و نقش آن در زندگي عشاير كوچ رو

زاگرس رشته كوه معروفي است در‌ايران كه داراي پستي و بلنديهاي منظم و ويژه‌اي است كه از كردستان جنوبي تا شمال تنگه هرمز گسترده شده است.

چين خوردگيهاي زاگرس به طور منظم و متوازي به طول 1350 كيلومتر بزرگترين واحد ناهمواري‌ايران را تشكيل مي دهد. پهناي‌اين چين خوردگيها در همه جا‌يكسان نيست. باريكترين قسمت زاگرس به خط مستقيم در امتداد رود دِز، 125 كيلومتر و پهن ترين قسمت آن در فارس و در حوالي نصف النهار 54 درجه شرقي در حدود 275 كيلومتر است. چين‌هاي زاگرس منظم و در بيشتر موارد محور آنها موازي است. بلندترين كوههاي زاگرس به صورت ديواره‌اي در حاشية شمال شرقي از شاهو(شاهكوه) در كردستان جنوبي تا دنا در فارس كشيده شده كه در نتيجه تأثير گسل‌ها به وجود آمده اند. زاگرس به دو قسمت شمال غربي( از مريوان در مرز‌ايران و عراق تا فارس) و جنوب شرقي(از فارس تا تنگه هرمز) تقسيم مي شود. بلندترين قلل آن دنا با ارتفاع 409 متر و زردكوه بختياري با ارتفاع 4221 متر مي باشد. زاگرس شمال غربي همچون ديواري در مقابل نفوذ توده هواي مرطوب كه‌اين رطوبت از درياي مديترانه و اقيانوس اطلس است قرار گرفته كه باعث ريزش برف و باران در‌اين منطقه مي شود.

قله‌هاي بلند زاگرس مثل زردكوه و دنا در بيشتر‌ايام سال پوشيده از برف است جريان رودها در دره‌ها و دشتها بين كوهها سبب توسعة‌ كشاورزي و ارتفاعات سرسبز زاگرس موقعيت مناسب‌ييلاقي را براي كوچ نشينان (كوچ روها) مهيا ساخته است. عشاير كوچ نشين زاگرس عبارتند از‌ايل قشقايي و‌ايل بختياري و عشاير‌ايل خمسه و ممسني.

گبه در چه منطقه‌اي و توسط چه كساني بافته مي شد:

از نظر اصالت مي توان گفت:‌ايلات و عشاير استان فارس از اولين پيشقدمان گبه بافي به شمار مي‌ايند كه قدمت گبه بافي در استان فارس بيش از صد و پنجاه سال مي باشد.

زيباترين گبه‌ها را علاوه بر استان فارس، استانهاي بوشهر، كهكيلويه و بويراحمد توليد مي كردند.

استان فارس داراي سه گروه عشاير مي باشد:

1-عشاير‌ايل قشقايي

2-عشاير‌ايل خمسه

3-عشاير‌ايل ممسني

كه جز‌اين عشاير كه در استان فارس ساكن مي باشند عشاير بختياري هم گبه باف بوده اند.

عشاير ‌ايل قشقايي:

ايل قشقايي شامل 6 تيره و حدود 90 طايفه است:

1 و 2-‌ايل كشكولي (بزرگ و كوچك)

3-ايل شش بلوكي

4-ايل دره شوري