معرفی کلی نیلینگ (Nailing) 

نیلینگ (میخکوبی) یکی از روش هایی است که می توان به عنوان سازه نگهبان برای جلوگیری از ریزش دیواره ی گودبرداری از آن استفاده کرد. همانطور که می دانید روش های مختلفی برای مهارسازی و نگه داشتن دیواره ی گودبرداری از جمله انکراژ، اجرای شمع، سپر کوبی، سازه نگهبان خرپایی و … وجود دارد که در این مقاله به بررسی کامل نیلینگ از جمله معرفی نیلینگ، مراحل اجرای آن، و همچنین مزایا و معایب سازه نگهبان نیلینگ را برای شما توضیح می دهم. پس با دقت تا انتهای این مقاله را مطالعه کنید.

نام دیگر نیلینگ روش دوخت به پشت می باشد، این روش شباهت زیادی با روش مهارسازی (انکراژ) دارد. از سه دهه ی پیش از عملیات نیلینگ استفاده می شده است. در این روش حفاری را به صورت مرحله به مرحله و از بالا به پایین گود اجرا می کنیم. در هر مرحله به کمک دستگاه های حفاری ویژه چاهک های افقی و مایل در بدنه دیواره گود حفر می کنیم، سپس درون این چاهک ها کابل های پیش تنیدگی قرار می دهیم و با تزریق بتن در انتهای چاهک، این کابل ها را کاملا در خاک مهار می نماییم. سپس کابل های مزبور را به کمک جک های ویژه ای می کشیم و انتهای برون آمده کابل را بر روی سطح جداره گود مهار می کنیم. آنگاه به درون چاهک های نام برده شده، بتن تزریق می کنیم. پس از سخت شدن بتن و کسب مقاومت کافی آن کابل ها را از جک آزاد می کنیم. این کار باعث می شود که نیروی پیش تنیدگی موجود در کابل خاک را فشرده سازد و در نتیجه خاک فشرده تر و متراکم شده و رانش ناشی از آن کاهش می یابد و در عین حال کل نیروی رانش خاک در جداره گود به خاک های داخل بدنه دیه خاک در جداره گود به خاک های داخل بدنه دیواره منتقل شده و خاک بدنه انتهایی به عنوان سازه نگهبان عمل کرده و رانش خاک بدنه مجاور جداره را تحمل کند. عمق گودبرداری در هر مرحله بستگی به نوع خاک و فاصله بین چاهک ها دارد و معمولا در حدود ۲ تا ۳ متر است.

یک شبکه ی مش که روی آن شاتکریت می شود و دارای ضخامت کم می باشد به منظور جلوگیری از فرسایش سطحی خاک و همچنین به وجود آمدن یک سطح مناسب برای ساخت و ساز اجرا می شود. در واقع هدف اصلی این دیواره ها افزایش بازدهی عملکرد خاک و انتقال بهتر نیروها به المان های مسلح می باشد.