اهرم مالی، جزئیات تأمین مالی یک شرکت را بیان می کند و اغلب برای ارزیابی عملکرد شرکت در ادبیات مورد استفاده قرار می گیرد. یک شرکت می تواند از چندین منبع سرمایه در گردش را تأمین کند. این منابع ممکن است داخلی باشند، از جمله سودهای باقیمانده و مجموعه بدهی یا منابع خارجی شامل؛ وام های  کوتاه مدت و بلندمدت  و یا تامین مالی خارجی، از جمله انتخاب از بین استقراض های کوتاه مدت یا بلندمدت. هنگامی که در سرمایه در گردش سرمایه گذاری می شود، اتخاذ تصمیم های مؤثر تامین مالی بسیار حیاتی است، زیرا، استقراض های بلندمدت و کوتاه مدت مزایا و معایبی دارند که تاثیر معنی داری بر ریسک سود خواهند داشت. مدیریت سرمایه در گردش به طور قابل توجهی با حفظ تعادل بین ریسک و سودآوری به ارزش شرکت کمک میکند. باتوجه به اولویت های مدیران، این تعادل ممکن است طیف وسیعی از استراتژی ها شامل؛ سود با ریسک بالا ،استراتژی پرخاشگرانه، یا سود کم ریسک استراتژی محافظه کارانه، را در برگیرد. تصمیمات تأمین مالی نقش اساسی در عملکرد شرکت دارد(محمدی وهمکاران،1403). 

نظریه توازن با طی دوران مختلف فراز و فرود، هنوز هم جزء نظریات توضیح دهنده و معتبر ساختار سرمایه محسوب می شود. از مهمترین نتایجی که به همراه می آورد سرعت حرکت شرکت ها در راستای این تعدیل دینامیک است . بر اساس تئوری توزان و سلسله مراتبی انتظار می رود در شرکت هایی که کسری وجوه نقد دارند و اهرم آنها پایین تر از اهرم هدف است سرعت تعدیل بیش از زمانی باشد که شرکت ها دچار کسری وجوه نقد بوده و اهرم بالاتر از اهرم هدف است و یا شرکت ها مازاد وجوه نقد داشته و  اهرم در آن ها پایین تر از اهرم هدف است. انتظار میرود در شرکت هایی که اهرم فعلی بیشتر از اهرم هدف است نسبت به شرکت های دسته مقابل اهرم سریعتر به سمت هدف تعدیل شود.هنگامی که ساختار مالی یک شرکت از اهرم هدف دور می شود، شرکت متحمل هزینه های انحراف می شود و به همین دلیل انگیزه دارد که به هدفش نزدیکتر شود. برای یک شرکت اهرم بالا، هزینه انحراف افزایش هزینه های شکست است، در حالی که برای یک شرکت اهرم پایین، هزینه های انحراف ناشی از فقدان صرفه جویی در مالیات است. هزینه های معامله تاثیر زیادی بر سرعت تعدیل ساختار مالی یک شرکت نسبت به اهرم هدفش دارد(قائمیان وهمکاران،1403).

اهرم در ادبیات مالی مفهومی به معنای استقراض منابع مالی به منظور افزایش دارایی ها/ اندازه یک شرکت است .تصور می‌شود که بازده حاصل از یک سرمایه گذاری که از طریق استقراض تامین مالی شده و به خوبی از پیش، مورد ارزیابی قرار گرفته عموماً از هزینه استقراض آن فزونی خواهد یافت. در این صورت شرکت می تواند در ارتباط با تحصیل دارایی ها یک قدم رو به جلو بردارد .اما این احتمال همواره وجود دارد که بازده مورد انتظار سرمایه گذاری از هزینه آن (عامل ریسک )کمتر شود .شرکت ها را می‌توان بر اساس میزان بدهی استفاده شده در ساختار سرمایه به سه پایین ،متوسط و بالا طبقه بندی کرد. تحلیلگران مالی و سرمایه گذاری از طریق نسبت های بدهی به سرمایه گذاران مشاوره های تامین مالی و سرمایه گذاری می دهند. یکی از متداول‌ترین نسبت های اهرمی، نسبت بدهی به سرمایه است که در آن سطح تامین مالی از طریق بدهی به ازای هر واحد سرمایه را برای یک شرکت معین نشان می‌دهد.یکی از نسبت های مفید مالی، نسبت بدهی است که سطح بدهی برای تحصیل هر واحد دارایی یک شرکت را اندازه گیری می کند. یکی از سیگنال های تشخیص سریع ورشکستگی مالی نسبت بدهی است به همان شکل یک شرکت با چشم انداز مناسب از ثبات و عملکرد آتی دارای نسبت پرداخت بدهی بلندمدت میباشد. اهرم  مالی بالا نشانه ای از درماندگی مالی است و به همین ترتیب ،اهرم مالی پایین نشان دهنده امکان تداوم فعالیت برای شرکت خواهد بود .بنابراین مطمئنا" از ساختار سرمایه از این زاویه، به عنوان قطب نمای تصمیم گیری سرمایه گذاری، عمل می کند(اژدرزاده ونستان وآقازاده،1401).

2-1- مقدمه

2-2-مبانی نظری اهرم مالی شرکت

2-3-ساختارسرمایه شرکت

2-4-اهرم مالی بانک

2-5-اهمیت مطالعه اهرم مالی شرکت

2-6-پیشینه تحقیقات انجام شده اهرم مالی شرکت

2-6-1- پیشینه داخلی تحقیقات انجام شده اهرم مالی شرکت 1403-1402

2-6-2- پیشینه خارجی تحقیقات انجام شده اهرم مالی شرکت2023-2022

منابع